Op 10 april 2015 kregen we slecht nieuws over Beagle Sam!

Maar voordat ik hier meer over ga vertellen ga ik nog even een stukje terug in de tijd.

Op Oudjaarsdag hebben wij Daisy opgehaald en verwelkomd in ons huis. Geen ideale dag om te verhuizen als hond maar ze kon niet langer meer blijven en daarom hebben we haar direct in huis genomen. De eerste weken stonden echt in het teken van Daisy die dacht 'wanneer moet ik weer weg' en Sam die dacht 'wanneer gaat ze weer weg'.  Daisy was al 4x verhuisd in 4,5 maand tijd dus het was een logische gedachte. Sam die vond Daisy een beetje te druk en bleef de eerste weken vanuit de bijkeuken alles gadeslaan. Ook had Daisy een paar trauma's waar aan gewerkt moest worden. Maar daar is ze nu gelukkig nagenoeg vanaf.

​Na ca. 3 weken ging bij beiden de knop om en ze vonden elkaar ineens leuk en gingen lekker flink aan het ravotten. Dit ging ook gelijk de hele dag door.

Eind januari, begin februari ontdekten we een bult op het rechter achterbeen van Sam. We waren niet gelijk gealarmeerd. Ze gingen zo ruig met elkaar om dat we dachten dat het daar van kwam. Net als kinderen die spelen en blauwe plekken en bulten krijgen. Maar op Goede Vrijdag werd de bult 2x zo groot. En toen hebben we direct de dierenarts gebeld. Hier konden we dezelfde middag nog terecht. Er is toen direct wat weefsel afgenomen en opgestuurd naar het laboratorium.

Op vrijdag 10 april kregen we de uitslag...het was een kwaadaardige en snel groeiende tumor! We hebben gelijk de operatie ingepland. De tumor zou goed te verwijderen zijn. ​Op 16 april zou Sam geopereerd worden. Het zou een zware operatie worden waarbij hij dan nog flink zou moeten revalideren. Maar het zou goed komen.

Op 16 april bracht ik vol goede moed Sam naar de dierenarts. Ondertussen was op dinsdag de tumor weer gegroeid. Eenmaal bij de dierenarts leek alles nog goed en vol vertrouwen liet ik Sam achter. Toen nog in de wetenschap dat ik hem 's avonds op mocht halen. Maar voordat ik thuis was ging de telefoon al. Bij nog een controle bleek dat een klein deel van de tumor in het kniegewricht zat en niet te verwijderen was. De enige optie was een amputatie van de hele rechter achterpoot. Onze wereld stortte in. Wat moet je op dat moment? We wisten het niet maar we moesten dezelfde dag nog beslissen want Sam zou dan de volgende dag in Nunspeet geopereerd worden. ​

Ik heb de afgelopen week alles op Facebook bijgehouden en daarbij heb ik ongelooflijk veel steun gekregen van familie, vrienden en kennissen. Aan de rechterzijde van deze pagina vind je het 'Dagboek over amputatie achterpoot Sam'. Voor het gemak heb ik de berichten zo geplaatst dat het oudste bericht bovenaan staat en je zo op chronologische volgorde kunt lezen wat er is gebeurd.

Hieronder alvast een filmpje van Sam op het gras op 20 april. Slechts enkele dagen na de operatie: